نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب استرس را سرکوب کن نوشتهی دکتر کنفورد ند است که درباره استرس، واکنشها به آن، عوامل ایجاد کننده استرس، نحوه برخورد، ایجاد افکار و اندیشههای مثبت، مبارزه با عوامل استرسزا، ترس، افسردگی و ... پرداخته میشود. کتاب حاضر دارای 4 فصل با عناوین «پس فکر میکنی همهچیز را دربارهی استرس میدانی»، «از واکنش استرسی به پاسخگویی آرام»، «ایمن در برابر استرس برای تمام مدت عمر»، «مبارزه با عوامل کلیدی استرسزا» میباشد. به طور کل نویسنده با ارائه 35 نسخه فوری برای تسلط بر استرس به مخاطبان خود میآموزد که چطور استرس و عوامل استرسزا را مدیریت و کنترل کنند.
این کتاب هم از جنبههای جسمی و فیزیولوژی و هم از نظر روانی و روحی و با یک برنامهریزی درست و دقیق تبدیل به انسانی آگاه و بیدار شوند. در نهایت مطالعه و مرور تمرینهای ارائهشده در کتاب به افراد این امکان را میدهد تا با عوامل استرسزا مبارزه کنند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ انسان معمولا در درون خود به دنبال جواب این سوال است که چرا آن کار را کردم یا چرا آن کار را نکردم. مغز و فکر انسان چطور کار میکند که در بیشتر اوقات نمیتواند رفتار درست از خود نشان دهد و بعد با ندامت از خود سوال میکند چرا چنین شد و چنان نشد. این سوال باعث شد تا روانشناسان به کشف مفهوم مهمی در رشته روانپزشکی به نام « تحلیل رفتار متقابل» پی ببرند. این شاخه از روانشناسی چگونگی ارتباط و تعامل افراد را بررسی میکند. با استفاده از تکنیک تحلیل مقابل فرد احساسات و لایههای پنهانی که در تعاملات و رفتارهای خود داشته است را بهبود میبخشد و در تمام عرصههای زندگی آن را به کار خواهد برد. کتاب «من خوبم، تو خوبی» نوشتهی توماس هریس به ما کمک میکند تا در هر موقعیتی واکنشی درست و منطقی از خود نشان دهیم.
سوال اغلب افرادی که سراغ کتابهای روانشناسی و رواندرمانی میروند این است که این کتابها برای چه گروهی نوشته شدهاند و مخاطبان اصلی آنها چه کسانی هستند. شاید در نگاه اول به دلیل توضیحات کامل و موشکافانهی توماس هریس، که در این کتاب به شکلی عمیق و موثر موضوع تحلیل رفتار متقابل را بررسی میکند، روانکاوان و رواندرمانگرها و روانشناسان به عنوان مخاطبان اصلی این کتاب فرض شوند. اما موضوع تحلیل رفتارها، موضوعی نیست که تنها مختص به گروه افراد خاصی در جامعه باشد. این کتاب برای افرادی که همواره در زندگی خود با انسانها در ارتباط هستند مثل معلمان، مربیان، والدین و رواندرمانگرها بر اساس نوع ارتباطهایشان کاربرد متفاوتی دارد. ”