جسارت رانندگینویسنده: منال شریف

“ کتاب جسارت رانندگی، اثری نوشته ی منال شریف است که نخستین بار در سال 2017 منتشر شد. منال شریف در مکه به دنیا آمد. او در نوجوانی، اعتقادات مذهبی سفت و سختی داشت و یک بار، نوارهای کاست برادرش را در اجاق انداخت چون موسیقی را حرام می دانست. منال اما با ورود به دهه ی دوم زندگی، مهندس امنیت کامپیوتر شد و از معدود زنانی بود که در محل کار حضور داشتند. پس از مدتی، به خاطر این که منال با همکاران مرد خود گفت و گو می کرد، به او برچسب فاحشگی زدند، برادر نوجوانش در سفرهای کاری با او می آمد تا مراقبش باشد، و با این که منال ماشین داشت، اما راندن خودرو توسط یک زن در خیابان های شهر قدغن بود. کتاب جسارت رانندگی، شرح حالی عمیقا شخصی از یک فعال اجتماعی تصادفی، و داستان تأثیرگذار زن جوان مسلمانی است که در برابر پادشاهی مردان ایستاد و به پیروزی رسید. ”

گورستان پراگنویسنده: اومبرتو اکو

“ کتاب «گورستان پراگ» نوشته امبرتواکو(2016-1932)، فیلسوف، نشانه شناس، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی است. شهرت اکو در جهان به رمان‌‌نویسی برمی‌گردد، هم ‌چنین از او بیش از 40 کتاب علمی و مقاله به جای مانده است، که به زبان‌های گوناگون ترجمه شده و مخاطبان بسیاری در جهان دارد. از آثار برجسته او می‌توان به «آونگ فوکو»، «نام گل سرخ»، «آنک نام گل» اشاره کرد. کتاب «گورستان پراگ» ششمین رمان اکوست، که فضایی تاریخی دارد، زمان اتفاقات آن در قرن نوزدهم می‌گذرد و داستان در شهرهای تورین و پالرمو در ایتالیا جریان دارد. این رمان سرگذشت چندین شخصیت مختلف را روایت می‌کند. زمان در این رمان بسیار طولانی است و «اکو» برای بیان طولانی بودن آن از زبانی مناسب بهره برده است. موضوع این کتاب درباره فردی است که با سازمان‌های اطلاعاتی اروپا قرارداد بسته تا در ماجراهایی که توسعه اروپا را تحت تاثیر قرار می‌دهند، شرکت داشته باشد. نکته قابل‌توجه درباره این کتاب این است که تمام شخصیت‌های کتاب، واقعا وجود داشته‌اند و رمان در بستری واقعی روایت می‌شود. در بخشی از کتاب «گورستان پراگ» می‌خوانیم: همان‌طور که اینجا نشسته‌ام تا بنویسم، احساس نوعی شرمندگی دارم، انگار دارم روحم را به فرمان، نه ، به خاطر خدا، بگذارید بگوییم به توصیه‌ی یهودی‌ای آلمانی ( یا اتریشی، هر چند همه مثل هم‌اند) عریان می‌کنم. من کی‌ام؟ شاید بهتر باشد، به جای کارهایی که در زندگی انجام داده‌ام، از من دربار شور و شوق‌هایم بپرسید، عاشق چه کسی هستم؟ کسی که به ذهنم نمی‌رسد. می‌دانم که عاشق غذای خوب‌ام. فقط نام توردارژان کافی است نا سرتاپا بلرزم. این عشق است؟ از چه کسی بیزارم؟ می‌توانم بگویم یهودیان، اما این‌که چنین مطیع به پیشنهاد آن دکتر اتریشی(یا آلمانی) تن داده‌ام نشان می‌دهد که چیزی علیه یهودیان لعنتی ندارم». ”