فکرهای خصوصینویسنده: یاسمن خلیلی‌فرد

“ یاسمن خلیلی‌فرد در مجموعه داستان‌های فکرهای خصوصی سعی کرده تا به روابط و دغدغه آدم‌های امروزی بپردازد. او مشکلات جامعه مدرن را جان‌مایه‌ی داستان‌های این کتاب قرار داده است و در بیشتر داستان‌های این مجموعه می‌بینیم که طبقه‌ی متوسط جامعه چطور با گرفتاری‌ها و دغدغه‌هایی از جنس اجتماع امروز خود ما دست و پنجه نرم می‌کنند. خلیلی فرد در داستان‌های قبلی هم رویکرد اجتماعی خود را نشان داده است. او به زبانی ساده و صمیمی توانسته در این مجموعه هم مخاطب را با مردم جامعه‌ آشناتر کند. به نوعی می‌توان گفت که این کتاب پلی است بین خواننده و جامعه. داستان‌های این مجموعه قهرمان‌پرور نیستند آن‌ها شخصیت‌هایی هستند از بین خود ما و مردمی که هر روز با آن‌ها مواجه هستیم. قصه‌هایشان ملموس و باورپذیر است و فاصله آن‌ها با ما بسیار کم است. فضاسازی و خلق شخصیت‌های این کتاب به عشق، نفرت، حسرت و ناکامی‌هایی گره خورده‌اند که مخاطب گاهی در معرض قضاوت و گاهی با همدردی در انتظار سرنوشت آن‌هاست. یکی دیگر از نکاتی که خواننده را برای انتخاب این کتاب مجاب می‌کند تقابل شخصیت‌های این داستان‌ها با اصول و سنت‌هاست که در نوع خود با مهارت و ریزبینی نوشته شده است. ”

آناکارنینا (مجموعه دو جلدی)نویسنده: لئو تولستوی

“ رمان آناکارنینا نوشته‌ی لی‌یو تولستوی، نویسنده‌ی روس است و سروش حبیبی آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعه‌‎ی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است. داستان در مورد رابطه‌ی خارج از ازدواج آنا با افسری جوان به نام ورونسکی است. این رابطه رسوایی زیادی برای هر دو به همراه می‌آورد و بیشتر موجب فروپاشی روابط و زندگی آنا می‌شود. یکی از اصلی‌ترین مضامین رمان این است که: «هیچ‌کس نمی‌تواند شادی خود را بر روی درد و رنج شخص دیگر بنا نهد.» به گفته‌ی بسیاری، شخصیت لوین در رمان درست مانند شخصیت اصلی تولستوی است. انگار که نویسنده عقاید خود را از زبان این شخصیت به مخاطب عرضه می‌کند. از طرفی نام تولستوی لی‌یو است و نام خانوادگی روسی لوین هم‌معنا با لی‌یو است. لوین از کیتی به همان روشی خواستگاری می‌کند که تولستوی از سوفیا (همسرش) خواستگاری کرده است. هم‌اکنون تولستوی را به عنوان نویسنده‌ای مشهور می‌شناسند؛ اما او در دوران خود یک مبدع بزرگ در زمینه‌ی نویسندگی بود. استفاده از مونولوگ درونی امروز شاید امری عادی باشد؛ اما خود تولستوی برای اولین بار در رمان آناکارنینا از آن استفاده کرد. روشی که باعث می‌شود شخصیت‌ها بدون واسطه در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند. نویسنده‌های پیشین مانند شکسپیر در نمایشنامه‌ها از این روش استفاده می‌کردند؛ اما هیچ‌گاه در رمان‌ها از آن استفاده نشده بود. مونولوگ درونی باعث همدلی زیاد مخاطب با شخصیت می‌شود و باعث می‌شود از نزدیک انگیزه‌های شخص را درک کنیم. ”