نگاهی اجمالی به کتاب“ آلیس مونرو با انتشار کتاب گریزپا جوایز و افتخارات بسیاری را از آن خود کرد. نسخه‌ی اصلی کتاب دربرگیرنده‌ی هشت داستان کوتاه به‌قلم این نویسنده‌ی سرشناس کانادایی است که در هریک از آن‌ها یک شخصیت را در مرکز اثر قرار داده و به حواشی و وقایع پیرامون او می‌پردازد. از میان هشت عنوانی که در کتاب اصلی گردآوری شده‌اند، در اثری که اکنون پیش روی شماست سه داستان «گریزپا»، «حرمت‌شکنی» و «نیرنگ‌ها» را می‌شنوید.
کارلا در بند ازدواجی نامناسب با همسرش کلارک قرار گرفته است. او به‌خاطر کلارک قید خانواده‌اش را زده است اما متوجه می‌شود که همسرش آنقدرها که فکر می‌کرد انسان مناسبی نیست. او به دنبال راهی می‌گردد تا خود را از شرّ این پیوند و حضور آزارگر کلارک خلاص کند. در داستان «گریزپا» با کارلا و چالش‌هایی که در زندگی شخصی خود دارد آشنا می‌شوید. در داستان دوم با عنوان «حرمت‌شکنی»، لورن، دختری جوان است که با زنی بزرگتر از خود به نام دِلفین آشنا می‌شود. اما این آشنایی تبعات نه‌چندان خوبی را برای لورن به همراه دارد. و در داستان سوم با نام «نیرنگ‌ها»، رابین دختری است که به‌خاطر بدشانسی و تفسیر نادرستی که از زندگی دارد، محکوم به تنهایی است. در هریک از این سه داستان با قلم جادویی آلیس مونرو به درون جهان شخصیت‌ها کشیده می‌شوید و لحظات التهاب و آسودگی را در کنار آن‌ها تجربه می‌کنید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ رمان آناکارنینا نوشته‌ی لی‌یو تولستوی، نویسنده‌ی روس است و سروش حبیبی آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعهی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است. داستان در مورد رابطه‌ی خارج از ازدواج آنا با افسری جوان به نام ورونسکی است. این رابطه رسوایی زیادی برای هر دو به همراه می‌آورد و بیشتر موجب فروپاشی روابط و زندگی آنا می‌شود. یکی از اصلی‌ترین مضامین رمان این است که: «هیچ‌کس نمی‌تواند شادی خود را بر روی درد و رنج شخص دیگر بنا نهد.» به گفته‌ی بسیاری، شخصیت لوین در رمان درست مانند شخصیت اصلی تولستوی است. انگار که نویسنده عقاید خود را از زبان این شخصیت به مخاطب عرضه می‌کند. از طرفی نام تولستوی لی‌یو است و نام خانوادگی روسی لوین هم‌معنا با لی‌یو است. لوین از کیتی به همان روشی خواستگاری می‌کند که تولستوی از سوفیا (همسرش) خواستگاری کرده است. هم‌اکنون تولستوی را به عنوان نویسنده‌ای مشهور می‌شناسند؛ اما او در دوران خود یک مبدع بزرگ در زمینه‌ی نویسندگی بود. استفاده از مونولوگ درونی امروز شاید امری عادی باشد؛ اما خود تولستوی برای اولین بار در رمان آناکارنینا از آن استفاده کرد. روشی که باعث می‌شود شخصیت‌ها بدون واسطه در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند. نویسنده‌های پیشین مانند شکسپیر در نمایشنامه‌ها از این روش استفاده می‌کردند؛ اما هیچ‌گاه در رمان‌ها از آن استفاده نشده بود. مونولوگ درونی باعث همدلی زیاد مخاطب با شخصیت می‌شود و باعث می‌شود از نزدیک انگیزه‌های شخص را درک کنیم. ”