نگاهی اجمالی به کتاب“ کلیه‌ی وقایع داستان از مرداد 1332 آغاز می‌شوند و تا بهمن 1357 ادامه پیدا می‌کنند. در این بازه‌ی زمانی پرالتهاب، همچنان که جریان‌های سیاسی و معترضین پا به میدان مبارزه می‌گذارند، باران نیز رفته‌رفته به دنیای سیاست وارد می‌شود. کتاب صوتی مدار صفر درجه را می‌توان نوعی داستان نمادین دانست. با بیداری و آگاهی باران نسبت به اوضاع زمانه‌اش، در حقیقت ایرانی را می‌بینیم که به‌تدریج به آگاهی و بینش جمعی می‌رسد.
احمد محمود همزمان با ایران آشفته‌ی پهلوی، خانواده‌ی نابه‌سامان باران را نیز برایمان ترسیم می‌کند. «بابان»، «نوروز»، «برزو»، «خاور»، «بی‌بی سلطنت»، «بلقیس» و «نوذر» خانواده‌ی فقیر و پرآشوب باران را تشکیل می‌دهند؛ در خانه‌ای قدیمی که نداری و بی‌پولی از سرتاپای آن می‌بارد. پدری که در راه مبارزه با حکومت کشته شده، برادری ناخلف، خواهری که در حسرت داشتن کودک است و برادری که طعمه‌ی کوسه‌ها شده، همه نشان از خانواده‌ای روبه‌زوال دارند که برای بهبود اوضاع دست‌و‌پا می‌زند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ داستان جدیدی نیست، اما فکر می‌کنم، حداقل برای این کتاب، ارزش دارد که یک بار دیگر آن را تعریف کنم. سال 1998 بود و داشتم فیلم محبوب را در مصاحبه‌ی تلویزیونی زنده با جین سیسکِل، منتقد فیلم بزرگ شیکاگو سان‌تایمز، معرفی می‌کردم و همه‌چیز داشت خیلی آرام پیش می‌رفت تا اینکه اوضاع به هم پیچید. او پرسید: «بگو ببینم، از چی کاملاً مطمئنی؟» اولین بار نبود که مصاحبه می‌کردم. سال‌های سال در مصاحبه‌ها سئوال‌های ترسناکی مثل این را از من پرسیده بودند و هنوز هم می‌پرسند و معمولاً جوری نمی‌شود که هیچ کلمه‌ای برای پاسخ پیدا نکنم، اما باید بگویم جین موفق شده بود مرا گیر بیندازد. با من‌ومن و درحالی‌که می‌دانستم او به‌دنبال چیزی بزرگ‌تر، عمیق‌تر، پیچیده‌تر است، گفتم: «اوه، درباره‌ی این فیلم؟» اما داشتم طفره می‌رفتم تا در ذهنم به پاسخی حداقل کمی منسجم برسم. اما او گفت: «نه، می‌دونی منظورم چیه؛ درباره‌ی خودت، زندگی‌ت، هرچی، همه‌چی...» «اوه، من مطمئنم که... اوه... مطمئنم که، جین، یه کم وقت می‌خوام که درباره‌اش بیشتر فکر کنم.» حالا شانزده سال گذشته و از آن موقع تا به‌حال خیلی به این پرسش فکر کرده‌ام، طوری‌که تبدیل به پرسش اساسی زندگی‌ام شده است: هر شب از خودم می‌پرسم دقیقاً از چه مطمئن هستم. ”