غلبه بر کمرویینویسنده: پل ژاگو

“ کتاب غلبه بر کمرویی نوشته‌ی پل ژاگو نویسنده‌ی فرانسوی با هدف اعتماد به نفس دادن و جرئت دادن به افراد کمرو، این فرصت را به آن‌ها می‌دهد تا مطمئن، استوار و پرجرئت باشند. این کتاب در دسته‌ی کتاب‌های روانشناسی است که راه و رسم زندگی را به مخاطبان خود می‌آموزد. نویسنده در ده فصل، تمام نکات از جمله علت‌های کمرویی و راه‌های تقویت اعتماد به نفس و غلبه بر کمرویی را بیان می‌کند. یکی از نکات قابل توجه در کتاب غلبه بر کمرویی مختصر بودن آن است. یکی از مواردی که در روابط بین افراد اختلال ایجاد می‌کند، کم‌رویی است. از نظر روانشناسان کم‌رویی «توجهی غیرعادی و اضطراب آلود به خویشتن است که در یک یا چند موقعیت اجتماعی، تجلّی می‌کند و فرد را در انواع تنش‌های روانی، شرایط نامناسب عاطفی و شناختی و نابسامانی‌های جسمی و زیستی، فرو می‌برد و موجب بروز رفتارهای خام و نسنجیده و واکنش‌های نامناسب می‌گردد.» خجالتی و کم‌رو بودن نه‌تنها زندگی فرد را دچار مشکل می‌کند، بلکه فرد در جامعه‌ای که زندگی می‌کند هم اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد. کمرویی خصلتی ژنتیکی نیست بلکه ناشی از شناخت نادرست فرد از خودش و رفتارهای غلط جامعه نسبت به اوست. خوشبختانه این مسئله قابل درمان و کنترل است. کتاب غلبه بر کمرویی با ارئه راهکارهای عملی به افرادی که کمرو هستند و اعتماد به نفس ندارند نحوه ایجاد تغییر و اصلاح این مشکل را ارائه می‌کند. ”

بیگانه دروننویسنده: ساسان حبیب‌وند

“ اغلب ما تصور می‌کنیم که آنچه رفتار و زندگی ما را اداره می‌کند تصمیم‌گیری‌های ماست. فکر می‌کنیم که ما برای روز و هفته و عمرمان آزادانه تصمیم می‌گیریم و این تصمیمات را اجرا می‌کنیم. چنین تصوری به این دلیل است که از وجود قدرت‌های مافوقی به‌نام “پیش‌فرض‌ها” غافلیم. پیش‌فرض، تصوری است که در پس‌زمینه ذهن ما جای گرفته و همواره ما را به نوع خاصی از رفتار وامی‌دارد. پیش‌فرض‌ها ارباب‌هایی هستند که در درون ما زندگی می‌کنند و فرمان‌شان همواره حلقه‌ای بر گوش ماست. با این حال حضور آنها برای ما چنان بدیهی است که کمتر به آن توجه می‌کنیم. مثلا پیش‌فرض بعضی از ما این است که “دنیا جای کار کردن است” لذا باید از صبح تا شب بی‌وقفه کار کرد و کمتر استراحتی داشت”. پیش‌فرض بعضی دیگر این است که: “من مسؤول رفع مشکلات همه افراد خانواده‌ام هستم. هر مساله‌ای که روی بدهد منم که باید حلش کنم”. پیش‌فرض بعضی این است که: “من باید ایده‌آل و بی‌نقص باشم و سرزدن هر خطایی از من، گناهی نابخشودنی است”. برخی دیگر هم فرض می‌کنند که این دیگرانند که باید درباره‌ بدی و خوبی رفتار آنان رأی بدهند، یا ارزش آنها را تعیین کنند… بیگانه درون”، نوری به تاریکخانه این ارباب‌های خاموش می‌اندازد و چهره واقعی آنها را به ما نشان می‌دهد. ”