تمرکز قدرتمندنویسنده: تیبو موریس

“ آیا تابه‌حال برایتان پیش آمده است که به‌شکل مکرر وسایلی مانند کلید یا کارت بانکی‌تان را در خانه جا بگذارید؟ آیا مدام از این شاخه به آن شاخه می‌پرید؟ آیا تمرکز روی یک مسئله، مثلاً مطالعه‌ی یک کتاب یا گوش دادن به حرف‌های کسی که مقابلتان نشسته است برایتان جزو دشوارترین کارهای دنیاست؟ آیا اطرافیانتان از اشتباهات سهل‌انگارانه و تکرارشونده‌ی شما به ستوه آمده‌اند؟ آیا کوچک‌ترین سروصدایی حواس شما را از کاری که مشغول آن هستید پرت می‌کند؟ اگر چنین است، احتمالاً شما دچار مشکل عدم تمرکز هستید. مسئله‌ای که تیبو موریس در کتاب تمرکز قدرتمند به‌طور مفصل به آن می‌پردازد. اما جای هیچ نگرانی وجود ندارد. این عارضه پدیده‌ای بسیار رایج است که برای اغلب افراد به‌طور موقت و دوره‌ای اتفاق می‌افتد. خستگی مفرط، شلوغی و آشفتگی اوضاع ذهنی و حتی پایین و بالا شدن برخی از هورمون‌ها در بدن از جمله مهم‌ترین عواملی هستند که می‌توانند تمرکز فرد را مختل کنند. در بعضی موارد حاد، این پدیده ممکن است به‌حدی پیشرفت کند که به یک اختلال تبدیل شود؛ اختلالی که تنها با کمک گرفتن از روان‌درمانگر می‌توان آن را درمان کرد. اما برای بیشتر افراد این پدیده بدون نیاز به مراجعه به متخصص هم قابل پیشگیری است. در بسیاری از موارد می‌توان ریشه و منشأ عدم تمرکز را حدس زد. برای مثال، اگر در طول شب خواب ناکافی یا بی‌کیفیتی داشته باشید، یا در محل کارتان سروصدای نامتعارفی باشد، ممکن است تمرکز شما حین انجام دادن کارتان به هم بریزد. همچنین، برخی از تغییرات هورمونی و یا مصرف بعضی از داروها نیز می‌توانند جزو منشأهای فیزیکی این عارضه باشند. ”

چگونه زندگی را آسان کنیمنویسنده: ریچارد کارلسون

“ هر زمان که با اخبار و حوادث بد روبرو می‌شویم، مثلاً روبرویی با یک فرد آزار دهنده و یا نوعی نا امیدی، غالباً ما نوعی از واکنش را نسبت به زندگی از خود بروز می‌دهیم؛ که البته خیلی هم به کارمان نمی‌آید. در این موقعیت معمولاً رفتارات بی‌تناسب، پافشاری مستمر بر موضوع و تمرکز بر روی جنبه‌های منفی زندگی از ما بروز می‌کند. وقتی ما در مقابل چیزهای کوچک از حرکت باز می‌ایستیم. خسته، آزرده و رنجور می‌شویم، همین چیزها نه تنها ما را خسته و فرسوده می‌کنند بلکه در روش و راه زندگی نیز ما را دچار مشکل می‌سازند. آنگاه است که تصویر بزرگتر را از دست می‌دهیم و با تمرکز بر وجوه منفی، دیگران را که کمک کننده ما هستند، آزار می‌دهیم. به بیانی دیگر، به گونه‌ای زندگی می‌کنیم که انگار مجبور به زنده بودن بوده‌ایم. به جای حل مشکلات، آن‌ها را با هم در می‌آمیزیم و زندگی خود را تبدیل به پرده‌های مکرر نمایش می‌کنیم. بعد ناگهان خود را در مقابل مشکلات بزرگ می‌بینیم. حالا یادمان می‌افتد که باید به مبارزه بپردازیم اما عملاً رسم کارزار را در حل کردن مشکل، فراموش می‌کنیم. در حقیقت، راه روشن زندگی پیش روی ماست. ”