نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب تانگ فو نوشته‌ی سم هورن اولین‌بار در سال 2012 منتشر شد. عنوان فرعی این کتاب روش برخورد با افراد دشوار است. سم هورن در این کتاب به خوانندگان می‌آموزد که چطور روابط اجتماعی موفقی داشته باشند و به جای کناره‌گیری از افراد بتوانند با هر شخصی ارتباط برقرار کنند. عنوان کتاب از ترکیب دو کلمه‌ی تانگ به معنی زبان و فو ورزش‌های رزمی است. به همین دلیل نویسنده نام تانگ‌فو را برای کتاب انتخاب کرده است تا به خوانندگان توضیح دهد که در حمله‌های زبانی چطور می‌توانند از زبان مثل یک هنر رزمی استفاده کنند.
سم هورن نویسنده‌ی کتاب در چهار بخش به خوانندگان می‌آموزد که با مهارت کلامی از خود در برابر افراد بدقلق، بد زبان، سخت‌گیر و حتی لجباز حمایت کنند، اعتماد به نفس خود را بالا ببرند و با روش‌های مشابه هنرهای رزمی ابتدا ذهن و بعد زبان خود را برای دفاع و حمایت از خود استفاده کنند.
هر بخش از کتاب تانگ فو علاوه بر نکات کاربردی و عملی دارای مثالی است که به خواننده برای رفع درماندگی در برابر افراد دشوار کمک می‌کند. هر کدام از این مثال‌ها بر اساس تجربیات نویسنده از همایش‌ها و سخنرانی‌های او انتخاب شده است. سم هورن کتاب تانگ فو را به زبانی ساده نوشته تا خواندن آن برای خوانندگان راحت و قابل درک باشد. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”