اثر سایهنویسنده: دبی فورد

“ کتاب اثر سایه: کتابی برای بر افروختن قدرت نهفته درون، با هدف شناساندن یکی از بزرگ‌ترین هدایای زندگی یعنی «سایه» آغاز شد. در این کتاب، نویسندگانی چون دبی فورد، دیپاک چوپرا و ماریان ویلیامسون، سه آموزگار با سه رویکرد منحصر به خود، به معرفی این موضوع می‌پردازند. تضاد میان آن که هستیم و آن که می‌خواهیم باشیم همواره محور اصلی تمام کشمکش‌های انسان بوده است. در حقیقت، دوگانگی مرکز اصلی اغلب تجربه‌های بشری است. زندگی و مرگ، خیر و شر، نیکی و بدی، امید و نا امیدی در همه‌ی ما انسان‌ها همواره در کنار هم وجود داشته و هر کدام به نحوی اثر خود را بر بخشی از زندگی ما می‌گذارد. اگر شجاعت را می‌شناسیم به این خاطر است که زمانی ترس را تجربه کرده‌ایم. اگر صداقت را تشخیص می‌دهیم به این خاطر است که زمانی خیانت را شناخته‌ایم. با وجود این ما اغلب طبیعت دوگانه خود را انکار می‌کنیم یا نادیده می‌گیریم. اگر ما بر این باوریم که فقط در یک سوی این دوگانگی قرار داریم و در دامنه محدودی از ویژگی‌های بشری زندگی می‌کنیم، باید از خود بپرسیم پس چرا در حال حاضر از زندگی خود راضی نیستم. چرا با وجود اینکه به خرد و آگاهی والایی رسیده‌ایم، قدرت و شجاعت انتخاب‌های مقتدرانه و تحقق بخشیدن به رؤیاهایمان را نداریم و از همه مهم‌تر چرا همواره دست به کارهایی می‌زنیم که بر خلاف نظام ارزشی و منافع ماست. ما در کتاب اثر سایه ثابت می‌کنیم که دلیل تمام این‌ها در نیمه تاریک‌تر وجود ما، آن وجه نیازموده زندگی و سایه‌هایمان است، همان‌جا که قدرت ما نیز نهفته است. همان‌ جاست که می‌توانیم کلید گشایش قدرت، شادمانی و توانایی محقق ساختن رؤیاهایمان را پیدا کنیم. ”

بعد از زلزلهنویسنده: هاروکی موراکامی

“ پنج سال پس از زلزله‌ی شهر کوبه در ژاپن، نویسنده‌ی خوش‌نام ژاپنی، «هاروکی موراکامی»، دست به قلم می‌شود و کتاب «بعد از زلزله» را منتشر می‌کند. این کتاب شامل پنج قصه است با داستان‌های مختلف که ظاهرا هیچ ارتباطی با زلزله ندارند. با این حال وقتی پشت سر هم قرار می‌گیرند، تصویر کاملی از آدم‌هایی می‌دهد که زلزله زندگی‌هایشان را ناخواسته زیر و رو کرده است. بعد از زلزله، در کنار سایر آثار موراکامی، جزو معدود نمایندگان قدرتمند ادبیات ژاپن در ایران است. در این پنج داستان موراکامی هم مانند سایر آثارش تنهایی و سرگشتگی انسان معاصر یکی از درون‌مایه‌های اصلی است. فراموشی و رنج در کنار این سرگشتگی معجونی تلخ و عذاب‌آور ساخته که آن را هر روز زهرش را به جان انسان دنیای مدرن می‌نشاند. شخصیت‌های داستان‌های بعد زلزله بسیار ملموس و قابل باور هستند. قهرمانان این داستان‌ها افراد فوق‌العاده‌ای نیستند و حتی در همین گوشه و کنار هم دیده می‌شوند، آدم‌های معمولی با زندگی‌های معمولی. همین‌طور گفت‌وگو ها هم بدون اغراق و به شکل طبیعی و روزمره نوشته شده است. چیزی که باعث می‌شود پای حرف‌های موراکامی بنشینیم و به قصه‌هایش گوش کنیم، هنر این نویسنده در شخصیت‌پردازی و فضاسازی‌های قوی است. جالب اینجاست که او حتی خیلی اصراری روی توصیف و وصف‌حال‌های طولانی و پر از جزییات ندارد. او از ساده‌ترین و درست‌ترین کلمات برای نوشتن استفاده می‌کند. آن‌قدر ساده و بی‌دغدغه می‌نویسد که از همان اول که کتاب را شروع می‌کنیم، وارد داستان می‌شویم. آدم‌ها، خانه‌ها، حرف‌ها و رفتارها همه زنده و ملموس هستند. ”