نگاهی اجمالی به کتاب“ شاید بسیاری از ما فکر کنیم که «قانون» و «قاعده» تنها مربوط به کلاس‌های حقوق و جلسات دادگاه است. البته ممکن است برخی از ما فراتر از این‌ها بیندیشیم و باور داشته باشیم که علاوه‌بر جامعه و زندگی اجتماعی، دنیای طبیعت هم قوانین خود را دارد. ممکن است همین حالا که این سطور را می‌خوانید با خود بگویید انواع بازی‌ها و حتی رفت‌وآمد در اماکن عمومی هم قواعد خود را دارند؛ اما کمتر کسی ممکن است در این لحظه به قوانین دنیای روح بیندیشد! باید گفت تمام کتاب‌های آسمانی و آموزه‌‌های دینی طی قرن‌ها تلاش کرده‌اند ما را از قواعد روحانی آگاه کنند؛ بااین‌وجود چه چیزی باعث می‌شود تا این حد از معنویت فاصله بگیریم که مفهومی مثل «قواعد روحانی» برایمان بیگانه باشد؟ دایانا کوپر با نگارش کتاب صوتی 35 قانون روحانی شما را با معنویت آشتی داده و درهای جدیدی از خداشناسی و خودشناسی را به رویتان می‌گشاید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ پنج سال پس از زلزله‌ی شهر کوبه در ژاپن، نویسنده‌ی خوش‌نام ژاپنی، «هاروکی موراکامی»، دست به قلم می‌شود و کتاب «بعد از زلزله» را منتشر می‌کند. این کتاب شامل پنج قصه است با داستان‌های مختلف که ظاهرا هیچ ارتباطی با زلزله ندارند. با این حال وقتی پشت سر هم قرار می‌گیرند، تصویر کاملی از آدم‌هایی می‌دهد که زلزله زندگی‌هایشان را ناخواسته زیر و رو کرده است. بعد از زلزله، در کنار سایر آثار موراکامی، جزو معدود نمایندگان قدرتمند ادبیات ژاپن در ایران است.
در این پنج داستان موراکامی هم مانند سایر آثارش تنهایی و سرگشتگی انسان معاصر یکی از درون‌مایه‌های اصلی است. فراموشی و رنج در کنار این سرگشتگی معجونی تلخ و عذاب‌آور ساخته که آن را هر روز زهرش را به جان انسان دنیای مدرن می‌نشاند.
شخصیت‌های داستان‌های بعد زلزله بسیار ملموس و قابل باور هستند. قهرمانان این داستان‌ها افراد فوق‌العاده‌ای نیستند و حتی در همین گوشه و کنار هم دیده می‌شوند، آدم‌های معمولی با زندگی‌های معمولی. همین‌طور گفت‌وگو ها هم بدون اغراق و به شکل طبیعی و روزمره نوشته شده است. چیزی که باعث می‌شود پای حرف‌های موراکامی بنشینیم و به قصه‌هایش گوش کنیم، هنر این نویسنده در شخصیت‌پردازی و فضاسازی‌های قوی است. جالب اینجاست که او حتی خیلی اصراری روی توصیف و وصف‌حال‌های طولانی و پر از جزییات ندارد. او از ساده‌ترین و درست‌ترین کلمات برای نوشتن استفاده می‌کند. آن‌قدر ساده و بی‌دغدغه می‌نویسد که از همان اول که کتاب را شروع می‌کنیم، وارد داستان می‌شویم. آدم‌ها، خانه‌ها، حرف‌ها و رفتارها همه زنده و ملموس هستند. ”