نگاهی اجمالی به کتاب“ مینیمالیسم دیجیتال، فلسفه ای برای استفاده از فناوری ها در دنیای فرا آنلاین امروزی است. به گونه ای که زمان های آنلاین خود را صرف فعالیت هایی کنید که هوشمندانه انتخاب و بهینه سازی شده اند. وقت آن فرا رسیده که بر تکنولوژی غالب شوید نه مغلوب. وقت آن رسیده تصمیم بگیریم از چه ابزاری به چه هدفی و تحت چه شرایطی استفاده کنید. مینمالیست های دیجیتال کسانی هستند که بدون اینکه دغدغه ای برای مستندسازی لحظات زندگی خود داشته باشند از آن لذت می برند، کسانی که چهره به چهره با شما گفتگو می کنند بدون آنکه وسوسه سرک کشیدن به تلفن همراه سراغ شان بیاید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب پرونده بالتیمور برای نخستین بار در سال 2015 منتشر شد. کتاب پرونده بالتیمور ادامه‌ی کتاب «پرونده‌ی هری کبر» است. در این کتاب مارکوس گلدمن، رمان‌نویس جوان بعد از حدود پنجاه سال با داستانی متفاوت برگشته است. او اکنون عاشق شده است و مشغول نوشتن سومین رمانش است. گلدمن در کتاب پرونده‌ی بالتیمور غرق در خاطرات کودکی عشق زندگی‌اش می‌شود و داستان گروه پسرانی را شرح می‌دهد که بر اثر یک اتفاق، ناگهان زندگی‌شان غرق در دروغ و حسادت و خیانت به هم می‌ریزد.
یکی از نکات جذابی که ژوئل دیکر در نگارش کتاب پرونده بالتیمور رعایت کرده است، تکه تکه و شکسته نوشتن داستان است. این سبک نگارش در کتاب‌های معمایی بسیار رایج است و به رمز‌آلودتر شدن داستان کمک می‌کند؛ عدم پیروی از یک خط زمانی ثابت ذهن خوانندگان را گیج می‌کند و به جذابیت کتاب می‌افزاید. استفاده از این فرآیند در کتاب‌های «فاکنر» بسیار مشهود است. البته عدم پیروی از خط زمانی در داستان را نباید با جریان سیال ذهن اشتباه گرفت. در سبک نوشتاری جریان سیال ذهن، نویسنده خواننده را در یک لحظه در چند مکان قرار می‌دهد، در حالی‌که در کتاب پرونده‌ی بالتیمور، ژوئل دیکتر تنها بازه‌های زمانی مختلف را بدون هیچ ترتیبی روایت می‌کند. ”