نگاهی اجمالی به کتاب“ فلیپا پری در کتابی که آرزو می‌کنید والدینتان خوانده بودند، چگونگی ارتباط با فرزندانتان را شرح داده و سپس نشان می‌دهد که چه چیزهایی باعث پیوند بهتر و مؤثرتر با آن‌ها می‌شود.
این کتاب مستقیماً به والدین مربوط نمی‌شود و فلیپا پری قرار نیست جزئیات از شیر گرفتن بچه و آموزش دستشویی رفتن و... را توضیح بدهد. کتابی که آرزو می‌کنید والدینتان خوانده بودند در مورد این است که شما چطور بزرگ شدید و این موضوع چگونه بر نقش و رفتار والد بودن شما اثر دارد. در مورد اشتباهاتی است که شما مرتکب خواهید شد مخصوصاً آن اشتباهاتی که هرگز نمی‌خواستید رخ دهند و اینکه با این اشتباهات چه کار کنید.
شما در این کتاب نکات، ترفندها یا سیاست‌های پدر و مادر بودن را پیدا نخواهید کرد و گاهی اوقات شاید ناراحت و عصبانی‌تان کند یا حتی از شما یک پدر و مادر بهتر بسازد. فیلیپا پری دست به نگارش کتابی زده است که دوست داشت به عنوان زنی که مادر شدن را برای اولین بار تجربه می‌کرد آن را خوانده بود. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب مادام بوآری یکی از آثار شاخص گوستاو فلوبر، نویسنده‌ی فرانسوی است. مهستی بحرینی این کتاب را به فارسی برگردانده است. نوشتن این کتاب برای فلوبر پنج سال طول کشید و انگیزه‌اش برای نوشتن آن تنها پیشنهاد دوستانش بود. آن‌ها اثر قبلی فلوبر را خوانده بودند و موردپسندشان واقع نشده بود؛ بنابراین او را تشویق کردند در مورد یکی از اشخاصی که می‌شناسند یعنی «دلونه» داستان بنویسد. فلوبر هم این کار را انجام داد. دلونه در کتاب نقش دکتر را ایفا می‌کند و مادام بوآری همسر اوست. مادام بوآری مشهورترین کتاب گوستاو فلوبر است؛ اما خود فلوبر ترجیح می‌داد با آثار دیگرش او را بشناسند. آثاری مثل تربیت احساسات که از نظر اغلب منتقدان کتاب بسیار بزرگی است. شهرت مادام بوآری به این خاطر بود که برای اولین بار در مورد خیانت یک زن به همسرش نوشته شد و همان موقع هم مخالفان زیادی داشت. در این رمان ما تأثیر قصه‌های عاشقانه را بر ذهن و ایدئال‌های یک فرد می‌بینیم. مادام بواری قبل از آشنایی با همسرش رمان‌های عاشقانه‌ی بسیاری می‌خواند و همین قضیه تفکر او را در مورد ازدواج و هیجانات آن دگرگون کرده بود. او همان‌طور که زندگی در خانه‌ی پدری‌اش را ملال‌آور می‌دید، بعد از آن زندگی با همسرش که مرد بسیار سختکوش و تحصیلکرده‌ای بود، برایش ملال‌آور به نظر می‌رسید. او مرد رویاهایش را آرزو می‌کرد؛ کسی که حضور احساسی فوق‌العاده‌ای داشته باشد و او را به هیجان آورد و در عین حال همه‌جوره او را درک کند. بسیاری از بزرگانِ رمان‌نویسی مانند ماریو بارگاس یوسا، میلان کوندرا و جولین بارنز، این اثر را ستوده‌اند و آن را بزرگ‌ترین رمان نوشته‌شده تا به امروز می‌خوانند. ”