نگاهی اجمالی به کتاب“ واقعیت این است که امروزه همه جا صحبت از داشتن تفکر مثبت درباره زندگی است، اما کمتر کسی قادر است واقعاً آن را در زندگی خود پیاده کند. از طرفی خیلی‌ها تصور می‌کنند مثبت‌اندیشی یعنی بی‌توجهی به جهان اطراف و بی‌خیالی به اتفاقات پیش‌آمده که البته صد درصد اشتباه است. تفکر مثبت یعنی دیدن و فهم زیبایی‌های جهان، شور و حرارت زندگی. یعنی به جای عیب‌جویی و بدفهمی سعی کنیم جهان را از منظری سراسر خیر و نیک ببینیم. چنین چیزی اول باید در وجود ما و در اندیشه ما باشد.
کتاب راز و رمز تفکر مثبت به شیوه‌ای تازه ما را با تفکر مثبت رو به رو می‌کند. به ما راهکار و اصولی را نشان می‌دهد که با شیوه‌ای نو به وضعیت‌های زندگی بنگریم و شادمانه بر آنها فایق آئیم. این کتاب شجاعت زندگی‌کردن در سلامت و صلح را به طرزی پایدار به ما می‌آموزاند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”