نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب جسارت رانندگی، اثری نوشته ی منال شریف است که نخستین بار در سال 2017 منتشر شد. منال شریف در مکه به دنیا آمد. او در نوجوانی، اعتقادات مذهبی سفت و سختی داشت و یک بار، نوارهای کاست برادرش را در اجاق انداخت چون موسیقی را حرام می دانست. منال اما با ورود به دهه ی دوم زندگی، مهندس امنیت کامپیوتر شد و از معدود زنانی بود که در محل کار حضور داشتند. پس از مدتی، به خاطر این که منال با همکاران مرد خود گفت و گو می کرد، به او برچسب فاحشگی زدند، برادر نوجوانش در سفرهای کاری با او می آمد تا مراقبش باشد، و با این که منال ماشین داشت، اما راندن خودرو توسط یک زن در خیابان های شهر قدغن بود. کتاب جسارت رانندگی، شرح حالی عمیقا شخصی از یک فعال اجتماعی تصادفی، و داستان تأثیرگذار زن جوان مسلمانی است که در برابر پادشاهی مردان ایستاد و به پیروزی رسید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ ادبیات داستانی ایران، علی‌رغم غنای فکری، مضمونی و زبانی‌اش، هرگز روی خوشی به ژانرها نشان نداده است. در تاریخ این ادبیات، به ندرت اثر ارزشمندی را می‌یابیم که مطابق تعاریف پذیرفته‌شده، متعلق به یکی از ژانرهای به اصطلاح سرگرم‌کننده‌ی ادبی، از جمله ژانرهای جنایی، علمی - تخیلی، معمایی، ترسناک، گوتیک و... باشد. در همین راستا، باید اذعان داشت که ژانر فانتزی، در مقایسه با سایر ژانرهای یادشده، به طور خاص‌تری نادیده گرفته شده است! امری که با در نظر گرفتن مایه‌های خیالیِ نیرومند در سنتِ داستان‌گوییِ شفاهی ایران، نه فقط عجیب، بلکه تأسف‌بار می‌نماید.
بحث از دلایل ژانرگریزیِ داستان‌نویسان و خوانندگان ایرانی، مستلزم مجالی فراخ‌تر از این است. به هر رو، ما سطور پیش را تنها به این بهانه نوشتیم که یکی از معدود کتاب‌های ارزشمندِ ژانر فانتزی در زبان فارسی را خدمتتان معرفی کنیم: اثری از احمدرضا صالحی با عنوان میدگارد 1: دره طلسم شده.
داستانِ کتاب میدگارد (Midgard)، حول محور پسری به نام آریا می‌گردد. سلسله ماجراهای هیجان‌انگیز و شگفتی‌آوری که این پسر جوان در مقام قهرمان داستان پشت سر می‌گذارد، از زمانی آغاز می‌شود که او، طی رویدادی مرموز، به پری‌زادگیِ خود پی می‌برد! ماجرا از این قرار است که آریا، بر خلاف آنچه ظاهرش نشان می‌دهد، نه کاملاً انسان، بلکه پری - انسانی جادویی‌ست. واقعیتی که متأسفانه یا خوشبختانه، برای او ماجراهای خیالیِ فراوانی رقم خواهد زد. آخر، در عالم جن و پری، نادیده گرفتن «خون و اصالت»، امری ناممکن می‌نماید... ”