نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب «برای هر مشکلی راه حلی معنوی وجود دارد» اثر «وین دایر» و ترجمه‌ی «وجیهه آیت الهی» است. با استفاده از کتاب برای هر مشکلی راه حل معنوی وجود دارد، شما می‌توانید به کمک پیگیری و انجام راه حل‌های معنوی از تمام مشکلات خود رهایی یابید. این کتاب در دو بخش تنظیم شده است اولین بخش شامل جزییات اصول بنیادی و بخش دوم شامل معروف‌ترین دعاهای است که در فصل هفتم تا سیزدهم نوشته شده است. دکتر دایر در این کتاب سعی دارد تا دیدگاه خود را به خواننده منتقل کند که ما به جسم مادی و فانی خود محدود نیستیم، بلکه روحی نامحدود داریم و موجودی معنوی و ازلی هستیم که همیشه با پروردگار خود در ارتباطیم. او به خواننده‌ی خود می‌آموزد که به جای قربانی بودن باید شاهد حوادثی باشیم که در پیرامون ما اتفاق می‌افتد. او سعی دارد که توجه خواننده را به این واقعیت جلب کند که وقتی کسی به مشکل خود نیاندیشد، بلکه خود را به نیروی معنویت بسپارد، آن مشکل از طریق نیروهای معنوی حل می‌شود. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ رمان آناکارنینا نوشته‌ی لی‌یو تولستوی، نویسنده‌ی روس است و سروش حبیبی آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعهی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است. داستان در مورد رابطه‌ی خارج از ازدواج آنا با افسری جوان به نام ورونسکی است. این رابطه رسوایی زیادی برای هر دو به همراه می‌آورد و بیشتر موجب فروپاشی روابط و زندگی آنا می‌شود. یکی از اصلی‌ترین مضامین رمان این است که: «هیچ‌کس نمی‌تواند شادی خود را بر روی درد و رنج شخص دیگر بنا نهد.» به گفته‌ی بسیاری، شخصیت لوین در رمان درست مانند شخصیت اصلی تولستوی است. انگار که نویسنده عقاید خود را از زبان این شخصیت به مخاطب عرضه می‌کند. از طرفی نام تولستوی لی‌یو است و نام خانوادگی روسی لوین هم‌معنا با لی‌یو است. لوین از کیتی به همان روشی خواستگاری می‌کند که تولستوی از سوفیا (همسرش) خواستگاری کرده است. هم‌اکنون تولستوی را به عنوان نویسنده‌ای مشهور می‌شناسند؛ اما او در دوران خود یک مبدع بزرگ در زمینه‌ی نویسندگی بود. استفاده از مونولوگ درونی امروز شاید امری عادی باشد؛ اما خود تولستوی برای اولین بار در رمان آناکارنینا از آن استفاده کرد. روشی که باعث می‌شود شخصیت‌ها بدون واسطه در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند. نویسنده‌های پیشین مانند شکسپیر در نمایشنامه‌ها از این روش استفاده می‌کردند؛ اما هیچ‌گاه در رمان‌ها از آن استفاده نشده بود. مونولوگ درونی باعث همدلی زیاد مخاطب با شخصیت می‌شود و باعث می‌شود از نزدیک انگیزه‌های شخص را درک کنیم. ”