نگاهی اجمالی به کتاب“ اعتراض کردن به مسائل مختلف می‌تواند عواقب ناخوشایندی را به انسان تحمیل کند و به او احساس گناه دهد. قاطعیت و لب به اعتراض گشودن مسئله‌ای است که باید در بستر فرهنگی، اقتصادی و روانشناسی بررسی گردد. مانوئل اسمیت در کتاب «روانشناسی اعتراض»، این مقوله را از جنبه‌های مختلف مورد تحلیل و بررسی قرار داده است و به دنبال آن سلطه‌جویی را نقد می‌کند و راهکارهایی برای مقابله با آن ارائه می‌دهد.
آیا اعتراض ابزاری برای خدمت به بشریت است یا وسیله‌ای برای ایجاد آشوب؟ اعتراض منجر به ظلم می‌شود یا عدالت را به ارمغان می‌آورد. آیا اعتراض رفتاری کودکانه است یا بالغانه؟ در دنیای متمدن امروزی گفتگو یک ابزار بسیار مهم برای برقراری ارتباط تلقی می‌شود که می‌توان از این ابزار درجهت بهبود ناهنجاری‌های جامعه نظیر سلطه‌جویی افراد بهره برد.
قاطعیت نیز یکی از مفاهیم مهمی است که مانوئل اسمیت به طور مفصل آن را توضیح داده است و از لزوم آن در شرایط مختلف زندگی صحبت کرده است. به عقیده‌ی او برای داشتن جامعه‌ای سالم و بدور از آفت سلطه‌جویی باید فرهنگ قاطعیت را افزایش دهیم. او در کتاب خود این مسئله را از دوران کودکی مورد کنکاش قرار داده است. مثلا زمانی که پدر و مادر با قطعیت بسیار مانند یک فرمانده با کودک رفتار می‌کنند باعث می‌شود حق طلبی زیادی به کودک تلقین می‌شود و او در آینده می‌تواند هر کاری را انجام دهند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در دسامبر سال 2003، نیروهای ارتش ایالت متحده، صدام حسین رئیس‌جمهوری عراق را در نزدیکی زادگادهش تکریت دستگیر کردند.جان نیکسون، تحلیلگر ارشد سیا، سال‌های متمادی درباره دیکتاتور عراق مطالعه کرده بود. وقتی از او خواسته‌شد تا کار تعیین هویت صدام را انجام بدهد، نیکسون پس از بررسی زخم‌ها و نشانه‌هایی در بدن وی، سوال‌هایی از صدام پرسید که فقط او می‌توانست به آن‌ها پاسخ بدهد. قطعا این مرد خود صدام بود ولی نیکسون در هفته‌های بعد به این نتیجه رسید که هم خودش و هم آمریکا، عمیقا درباره صدام حسین گمراه شده‌بودند. ”