نگاهی اجمالی به کتاب“ رمان آناکارنینا نوشته‌ی لی‌یو تولستوی، نویسنده‌ی روس است و سروش حبیبی آن را به فارسی برگردانده است. این کتاب برای اولین بار در سال 1878 به چاپ رسید و خود تولستوی آن را اولین کتاب واقعی خود می‌دانست. آناکارنینا رمان پیچیده‌ای است که بیش از دوازده شخصیت اصلی دارد. موضوع رمان در مورد خیانت، ایمان، خانواده، جامعهی اشرافی روسیه، ازدواج، آرزو و زندگی روستایی است. داستان در مورد رابطه‌ی خارج از ازدواج آنا با افسری جوان به نام ورونسکی است. این رابطه رسوایی زیادی برای هر دو به همراه می‌آورد و بیشتر موجب فروپاشی روابط و زندگی آنا می‌شود. یکی از اصلی‌ترین مضامین رمان این است که: «هیچ‌کس نمی‌تواند شادی خود را بر روی درد و رنج شخص دیگر بنا نهد.» به گفته‌ی بسیاری، شخصیت لوین در رمان درست مانند شخصیت اصلی تولستوی است. انگار که نویسنده عقاید خود را از زبان این شخصیت به مخاطب عرضه می‌کند. از طرفی نام تولستوی لی‌یو است و نام خانوادگی روسی لوین هم‌معنا با لی‌یو است. لوین از کیتی به همان روشی خواستگاری می‌کند که تولستوی از سوفیا (همسرش) خواستگاری کرده است. هم‌اکنون تولستوی را به عنوان نویسنده‌ای مشهور می‌شناسند؛ اما او در دوران خود یک مبدع بزرگ در زمینه‌ی نویسندگی بود. استفاده از مونولوگ درونی امروز شاید امری عادی باشد؛ اما خود تولستوی برای اولین بار در رمان آناکارنینا از آن استفاده کرد. روشی که باعث می‌شود شخصیت‌ها بدون واسطه در مورد افکار و احساسات خود صحبت کنند. نویسنده‌های پیشین مانند شکسپیر در نمایشنامه‌ها از این روش استفاده می‌کردند؛ اما هیچ‌گاه در رمان‌ها از آن استفاده نشده بود. مونولوگ درونی باعث همدلی زیاد مخاطب با شخصیت می‌شود و باعث می‌شود از نزدیک انگیزه‌های شخص را درک کنیم. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب کافه‌ای به نام چرا اولین کتاب استرلکی است که در سال 2002 به چاپ رسید. استرلکی اولین چاپ این کتاب را خودش به چاپ رساند. این کتاب موفقیت بسیاری در بیست و چهار کشور دنیا کسب کرد و توانست در مدت یک سال بیش از ده هزار نسخه به فروش برساند. این کتاب در کشور‌های اتحادیه‌ی اروپا در ردیف پرفروش‌ترین کتاب سال 2018 برای هفته‌های متوالی قرار داشت. نام اولیه‌ی این کتاب چرا اینجا هستید بود که در چاپ‌های بعدی به کافه‌ای به نام چرا تغییر نام داد.
کافه‌ای به نام چرا در نگاه اول ممکن است یک رمان کوتاه به نظر برسد اما پس از اندکی مطالعه‌ی آن مشخص خواهد شد که متن کتاب به شدت تمثیلی است. تا جایی که بهتر است این کتاب را به جای طبقه‌بندی در کتاب‌های داستانی، در حوزه‌ی روانشناسی خودسازی جای داد. نویسنده در فصل انتهایی این کتاب که عنوان موخره دارد از این تمثیل‌ها رمز گشایی می‌کند و به تدریج به تعیین هدف اصلی و واقعی کتاب در راستای کمک به دستیابی خوانندگان به معنای حیات مبادرت می‌ورزد. ”