نگاهی اجمالی به کتاب“ انسان معمولا در درون خود به دنبال جواب این سوال است که چرا آن کار را کردم یا چرا آن کار را نکردم. مغز و فکر انسان چطور کار می‌کند که در بیشتر اوقات نمی‌تواند رفتار درست از خود نشان دهد و بعد با ندامت از خود سوال می‌کند چرا چنین شد و چنان نشد. این سوال باعث شد تا روانشناسان به کشف مفهوم مهمی در رشته روانپزشکی به نام « تحلیل رفتار متقابل» پی ببرند. این شاخه از روانشناسی چگونگی ارتباط و تعامل افراد را بررسی می‌کند. با استفاده از تکنیک تحلیل مقابل فرد احساسات و لایه‌های پنهانی که در تعاملات و رفتارهای خود داشته است را بهبود می‌بخشد و در تمام عرصه‌های زندگی آن را به کار خواهد برد. کتاب «من خوبم، تو خوبی» نوشته‌ی توماس هریس به ما کمک می‌کند تا در هر موقعیتی واکنشی درست و منطقی از خود نشان دهیم.
سوال اغلب افرادی که سراغ کتاب‌های روانشناسی و روان‌درمانی می‌روند این است که این کتاب‌ها برای چه گروهی نوشته شده‌اند و مخاطبان اصلی آن‌ها چه کسانی هستند. شاید در نگاه اول به دلیل توضیحات کامل و موشکافانه‌ی توماس هریس، که در این کتاب به شکلی عمیق و موثر موضوع تحلیل رفتار متقابل را بررسی می‌کند، روانکاوان و روان‌درمان‌گرها و روانشناسان به عنوان مخاطبان اصلی این کتاب فرض شوند. اما موضوع تحلیل رفتارها، موضوعی نیست که تنها مختص به گروه افراد خاصی در جامعه باشد. این کتاب برای افرادی که همواره در زندگی خود با انسان‌ها در ارتباط هستند مثل معلمان، مربیان، والدین و روان‌درمان‌گرها بر اساس نوع ارتباط‌هایشان کاربرد متفاوتی دارد. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب هنر لذت بردن: خوب زندگی کن و از زندگی‌ات لذت ببر نوشته‌ی امیرحسن مکی، به شما می‌آموزد چگونه از لحظه لحظه‌ی زندگی‌تان به خوبی استفاده کنید و از آن لذت ببرید.
هنری که هیچ‌گاه و هیچ کجا در زندگی یادتان نداده‌اند، لذت بردن از زندگی است. در واقع لذت بردن از زندگی را نه تنها یادتان نداده‌اند، بلکه شما را از آن منع کرده‌اند. این در حالی است که لذت بردن، پدیده‌ای غریزی و مهم‌ترین عامل بقا است.
بسیاری از مردم از زندگی‌شان لذت نمی‌برند، چون در واقع راهش را بلد نیستند. آن‌ها فکر می‌کنند وقتی می‌توانند از زندگی‌شان لذت ببرند که فلان‌قدر پول داشته باشند، در فلان خانه زندگی کنند، فلان مدرک تحصیلی را به دست بیاورند، در فلان شغل مشغول به کار شوند، فلان لباس را بخرند، با فلان‌کس ازدواج کنند... اما وقتی به فلان مقصودشان می‌رسند، باز هم احساس خوشبختی و لذت نمی‌کنند، چون همان‌طور که گفته شد، راهش را بلد نیستند. ”