نگاهی اجمالی به کتاب“ پیش از سال 1930، اغلب پیشرفتهای مدیریتی در نتیجه پیشرفت علم و تکنولوژی بود. پس از جنگ جهانی دوم اغلب پیشرفتها به دلیل توجه به مسائل روانشناختیِ در ارتباط با انسانها و تعامل با آنها رخ داد. این مسئله بیانگر اهمیت روانشناسی مدیریت و و ارتباط آن با سرشت و خوی انسانی است. برایان تریسی، نویسندهی سرشناس حوزهی موفقیت و روانشناسی، در کتاب راههای موثر برای ایجاد انگیزه با بررسی عوامل روانشناسی درگیر در میزان کارآیی و سوددهی تفاوتهای قابل توجه در موفقیتهای سازمان را بیان کرده است. مطالعه این کتاب به مدیران کمک میکند تا یک محیط کاری سالم و رو به رشد را برای جذب افراد با استعداد خلق کنند و با از میان برداشتن موانع و مشکلات رایج، باعث پیشرفت و سودآوری شرکت شوند. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ در این کتاب اظهار نظرهای دریابندری درباره موضوعات مختلف اعم از فراز و فرودهای زندگی شخصی وی از جمله حضورش در موسسه انتشارات فرانکلین و فراز و نشیب فعالیت این موسسه، نگاه او به مقوله ترجمه و مهمترین ترجمه هایی که از وی و در روزگار وی منتشر شده است درج شده است. در کنار این مساله نگاه او به بایدها و نبایدهای زبان فارسی، داستان نویسی طنز و سینما نیز درج شده است. از مهمترین نویسندگانی که دریابندری در این کتاب به اظهار نظر درباره آنها پرداخته است می توان به دهخدا، جمالزاده، هدایت، چوبک، آل احمد، گلستان و علی محمد افغانی اشاره کرد.
وی در بخشی از این کتاب درباره نثر جلال آل احمد می گوید: من با نثر مقاله های جلال آل احمد هیچ موافق نیستم. یعنی نثری که در مقاله هایش می بینید، چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به اصطلاح چیزی ساخته و پرداخته خودش است و به چیزی نیست که آدم آرزومند همه مثل آن بنویسند. شما تصور کنید که اکر نویسندگان ما بخواهند ادای آل احمد را در بیاورند به کلی چیز بی خودی می شود. البته یادم هست که خودش هم در جایی گفته بود این طرز خرف زدن را از یک نویسنده فرانسوی یاد گرفته. یعنی در واقع ادای او را در آورده. سلین، خیال می کنم. به هر حال زمانی از سبک آل احمد که معروف است، دو سه نفری تقلید می کردند ولی همه آنها پی کارشان رفته اند. یعنی الان دیگر کسی به نثر آل احمد توجهی ندارد. این خیلی طبیعی است. برای اینکه نثر مقاله های او نثر فارسی پاکیزه درست و حسابی نبود. به اصطلاح من درآوردی بود. اما به نظر من نثر داستان های آل احمد شایان توجه است. ”