نگاهی اجمالی به کتاب“ کتاب به خودت اعتماد کن را از جهاتی می‌توان به همه افرادی که همه‌ی تلاش خود را می‌کنند تا در زندگی بی‌نقص و تمام عیار باشند هم معرفی کرد. چرا که سخت‌گیری بیش از حد نسبت به خود برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران در نهایت افراد را با کنار گذاشتن خود واقعی‌شان رو به رو می‌کند؛ اما نباید فراموش کرد که بسیاری از افراد تنها از بیرون بی‌نقص به نظر می‌آیند و همه افراد مشکلات خود را دارند. موناهان در این کتاب به ما می‌آموزد که چطور از اشتباهات گذشته درس بگیریم و با قدرت به سمت آینده حرکت کنیم.
نویسنده در ابتدای کتاب ذکر کرده است که مطالب این کتاب تجربه‌های واقعی اوست که در زندگی خود داشته است. تجربه‌ها و داستان‌هایی که بسیاری از آن‌ها اگرچه دردناک و حتی خجالت‌آور هستند اما تک تک آن‌ها باعث رشد موناهان به عنوان یک زن موفق شده است. در واقع این کتاب توضیح می‌دهد که مسیر مشخص و یک شکلی برای رسیدن به موفقیت برای همه وجود ندارد. چرا که افراد با نگرش‌های متفاوت خود مسیرهای متفاوتی را برای رسیدن به موفقیت طی می‌کنند؛ اما ابزارها و تکنیک‌ها می‌توانند شبیه هم باشند. در نهایت این کتاب شامل درس‌ها و تمرین‌هایی است که مبنای آن تجربه‌های زنی است که با وجود شکست‌ها و مشکلات توانسته اعتماد به نفس خود را تقویت کند و در مسیر دلخواه خود در زندگی قدم بگذارد. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ کلاریسا پینکولا استس در کتاب صوتی زنانی که با گرگ‌ها می‌دوند اسطوره‌ها، افسانه‌ها و داستان‌های غنی فرهنگ‌ها و قبایل گوناگون را بازگو می‌کند تا زن امروزی از خلال شنیدن آن‌ها ارتباط خود با نیای فراموش‌شده‌اش را احیا کند. اما این نیای فراموش‌شده کیست؟ چرا فراموش شده است و چرا باید زن امروزی آن را دوباره مبعوث کند و رشته‌های خود را با او از نو رج بزند؟
داستان‌های اسطوره‌ای و افسانه‌های نیاکان ما از دل انسانی‌ترین غرایز بشر پدیدار شدند. زن در این افسانه‌های بدوی، چنانکه نمود آن را در الهه‌ها و شخصیت‌های اسطوره‌ای می‌بینیم، سرشتی مبتنی بر غریزه داشت و در هارمونی و نسبتی تنگاتنگ با طبیعت وحشی پیرامون خود قرار داشت. تصویر درخشانی که عنوان کتاب ترسیم می‌کند نیز اشاره به همین موضوع دارند. زنی که در میان گله‌ای از گرگ‌ها در پهنه‌ی دشت می‌دود. با تنی عریان، گیسوانی رها و سرشتی سرکش و وحشی. درست مانند گرگ‌ها. در روزگاری که هنوز خبری از تمدن نیست. خدایان و ایزدبانوان به‌جای شهریاران حکومت می‌کنند و انسان در ساحت اسطوره می‌زیَد، و نه ساحت اندیشه. ”