کسی ما را به شام دعوت نمی‌کندنویسنده: احمد آرام

“ شاید برای دیگران اهمیتی نداشته که او چندساله است و چرا در رستورانی نیمه‌تاریک که محل آدم‌های مجرد است این‌گونه تنها و ستم کشیده نشسته است؛ اما برای من بسیار مهم و پراهمیت است که او سی و پنج سال دارد و دو بچه به دنیا آورده که هر دو با یک بیماری مرموز مرده‌اند و هر پزشکی به او توصیه کرده است که دیگر بچه‌دار نشود، می‌دانید که، او همسر من است… احمد آرام در مجموعه داستان کسی ما را به شام دعوت نمی کند با ابداع مشبک هایی تاریک-روشن و مجموعه ای تداخل ها و نشانه ها، مخاطب را به سوی طنزی گزنده پیش می برد. او از طریق وهمی ناشناخته، همسو با شکلی از دگردیسی، فضایی گروتسک را رقم می زند. ”

ابری بشید و نباریدنویسنده: رضا حیدری

“ وقتی هوا ابرای می‌شود تغییراتی در آسمان رخ می‌دهد. ابرها سیاه می‌شوند، صدای مهیبی از آن‌ها به گوش می‌رسد و آسمان دگرگون می‌شود. از روی این نشانه‌ها می‌توان فهمید تغییراتی رخ‌ داده و یا قرار است اتفاقاتی بیفتد. حال یا باران می‌بارد، یا تگرگ و یا قضیه با چند رعد و برق به پایان می‌رسد. ما انسان‌ها وقتی خشمگین می‌شویم شبیه ابرهای باران‌زا هستیم. ظاهر ما تغییر می‌کند و چهره‌مان برافروخته می‌شود. ممکن است خشم خود را با فریاد زدن تخلیه کنیم و یا آن را با یک رفتار پرخاشگرانه بروز دهیم. در کتاب صوتی ابری بشید و نبارید، یاد می‌گیرید خشم خود را به‌ گونه‌ای بروز دهید که به خود و دیگران آسیبی نرسانید. این کتاب راهکارهایی ارائه می‌دهد تا به‌ وسیله آن بتوانید خشم خود را مدیریت کنید. ”