نگاهی اجمالی به کتاب“ لوئیز ال هی در این کتاب به شما یاد می‌دهد چطور با نگاه کردن به آینه به سادگی زندگی خود را تغییر بدهید. قدرتمندترین عبارات تأکیدی آن‌هایی هستند که وقتی در مقابل آینه ایستاده‌اید با صدای بلند بیان می‌کنید.
آینه احساس‌هایی را که شما در مورد خودتان دارید به شما برمی‌گرداند و بلافاصله شما را آگاه می‌کند که کجا مقاومت می‌کنید و کجا باز و پذیرا هستید؛ به وضوح به شما نشان می‌دهد که اگر می‌خواهید یک زندگی شاد و موفق داشته باشید، کدام فکرهایتان را باید تغییر بدهید.
کار با آینه نگاه کردن عمیق به چشم‌هایتان و تکرار عبارات تأکیدی مثبت مؤثرترین روشی است که لوئیز ال هی پیدا کرده، تا به شما یاد بدهد خودتان را دوست بدارید و دنیا را جایی امن و دوست‌داشتنی ببینید. از همان زمانی که او تکرار عبارات تأکیدی را به آدم‌ها یاد داد، کار کردن با آینه را هم به آن‌ها آموخت.
به زبان ساده، هر چیزی که ما می‌گوییم یا به آن فکر می‌کنیم یک جمله تأکیدی است. همه خودگویی‌ها و محاورات درون سرتان سیلی از تأکیدات هستند. این تأکیدات پیام‌هایی هستند برای ذهن نیمه هوشیار شما که روش‌های عادتی طرز تفکر و عملکرد شما را می‌سازند. تأکیدات مثبت در وجود شما افکار و عقاید شفابخشی را ثبت می‌کنند که به شما کمک می‌کنند اعتماد به نفس و عزت نفس خود را بالا ببرید و به آرامش ذهن و شعف درونی دست پیدا کنید. ”
نگاهی اجمالی به کتاب“ «هری مورگان» پیرمرد ساده‌دلی است که سال‌ها ناخدا بوده و به ماهیگیری می‌پرداخته اما پس از برخورد با یک گردشگر ثروتمند زندگی‌اش زیرورو می‌شود. داستان از این قرار است که هری قایق خود را به مدت سه هفته در اختیار گردشگر می‌گذارد تا او نیز پس از استفاده از قایق مبلغی را به‌عنوان کرایه به هری بپردازد اما برخلاف انتظار، گردشگر پولی به او پرداخت نمی‌کند و اعتراض هری هم بی‌نتیجه می‌ماند. این ناخدای کهنه‌کار که به هر قیمتی شده باید از پس مخارج زندگی بربیاید، تصمیم می‌گیرد به کارهای غیرقانونی مانند قاچاق انسان، الکل و یا فراری دادن مارکسیست‌ها روی بیاورد. اینجاست که مخاطب از خود می‌پرسد: آیا انسانیت برای همیشه در مقابل نیازهای مادی رنگ باخته یا هری بار دیگر ارزش انسان بودن را در قبال پول و ثروت ثابت خواهد کرد؟
کتاب صوتی داشتن و نداشتن نخستین رمانی نیست که ارنست همینگوی، نویسنده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل، در آن از ارزش‌های انسانی برایتان می‌گوید. این نویسنده گاه در رمانی مانند «پیرمرد و دریا» زبان به ستایش اراده‌ی پایان‌ناپذیر آدمی می‌گشاید و گاهی هم در داستانی مانند کتاب پیش‌رو، مرثیه‌ای برای ارزش‌های ازدست‌رفته می‌خواند. ”