زنبق درهنویسنده: اونوره دو بالزاک

“ زنبق دره تراژدی عشقی پاک و بی‌فرجام است که در آن پسر جوانی عاشق زنی با دو فرزند رنجور و بیمار و همسری پیر و نیمه مجنون می‌شود. پسر در تمام دوران زندگی خود محروم از چشیدن محبت پدر و مادر بوده است. زن در دو راهی عشق و خانواده‌ی خود قرار می‌گیرد و از آن‌جا که زنی است مذهبی و متعهد به قوانین خشک و سخت‌‌گیرانه‌ی کاتولیک و کلیسا، تا مدت مدیدی برای عشق خود نهیب می‌زند اما گویی چشمه‌ی جوشان عشق در وجود این زن خشکی نمی‌پذیرد و هر لحظه او را تشنه‌ی چشیدن آن عشق و لذاتش می‌کند. چنان‌چه طی رخداد حوادثی، زن نسبت به مذهب و دین خود دچار شک و تردید می‌شود و به ناگاه زندگی خود را پوچ و از دست رفته می‌پندارد. ”

خاطرات پس از مرگ براس کوباسنویسنده: ماشادو دآسیس

“ معرفی کتاب خاطرات پس از مرگ براس کوباس ژواکیم ماریا ماشادو د آسیس (1908- 1839)، نویسنده برجسته برزیلی است. «خاطرات پس از مرگ براس کوباس» این‌گونه آغاز می‌شود: «من نویسنده‌ای فقید هستم اما نه به معنای آدمی که چیزی نوشته و حالا مرده بلکه به معنای آدمی که مرده و حالا دارد می‌نویسد». د آسیس، در ابتدا تصمیم می‌گیرد براس کوباس ماجرای خود را از مرگ خویش آغاز کند و از آخر به اول روایت کند. ماشادو د آسیس با این تمهید هشیارانه و بی‌مانند راوی این زندگی‌نامه را آزاد می‌گذارد تا فارغ از دغدغه‌های آدمی زنده، زندگی خود را روایت کند و روایت این زندگی فرصتی می‌شود تا نویسنده تیزبین و متفکر با زبانی آمیخته به طنزی شکاکانه زیر و بم وجود آدمی، عواطف و هیجانات، بلندپروازی‌ها و شکست‌ها و پیروزی‌های او را از کودکی تا دم مرگ پیش روی ما بگذارد و پرسش‌هایی ناگزیر را در ذهن‌مان بیدار کند. د آسیس با گذشتن از رومانتیسم و ناتورالیسم، راهی خاص برگزید و این راهی ا‌ست که در ادبیات جهان به نام خود او شناخته شده؛ هرچند تاثیر نویسندگانی چون لارنس استرن و زاویر دْ مستر بر آن انکارناپذیر است. برخی منتقدان سبک او را رئالیسم روانکاوانه نام نهاده‌اند. داستان‌های ماشادو روایتی است طنزآمیز، آکنده از تمسخر، شکاکانه و در عین حال با این تعمد که ماهیت داستانی روایت را به خواننده گوشزد کند. دنیای ماشادو سرشار از ابهام و عدم قطعیت است. در «خاطرات پس از مرگ براس کوباس»، راوی مرده ‌است و فارغ از داوری زندگان و از جایگاهی فراتر از ایشان زندگی خود را روایت می‌کند. ”