مانیتیسم شخصینویسنده: پل ژاگو

“ «مانیتیسم شخصی» یک کتاب کوچک و جادویی است که تمام اسرار نیروی نفوذ ذهنی را فاش می‌کند. «پل ژاگو» در این کتاب نشان می‌دهد که چطور نفوذ مرئی یا نامرئی مانیتیسم می‌تواند تاثیرات عجیبی بر زندگی افراد بگذارد: زایا و پیش‌برنده یا نابودکننده و مخرب. با شناخت این قدرت درونی و کیهانی می‌توان کنترل خیلی از این اتفاقات را در دست گرفت و زندگی بهتری برای خود و اطرافیان ایجاد کرد. مانیتیسم یا همان مغناظیسم و نیروی نفوذ ذهنی، پدیده‌ای است که در طول تاریخ علم، اندیشمندان، نگاهی دوگانه به آن داشته‌اند. برخی معتقدند مانیتیسم چیزی بیش از همان ایمان و اعتقاد قلبی نیست و گروهی دیگر هم معتقدند که چنین چیزی اصلا نمی‌تواند وجود داشته باشد. با این حال نمی‌توان منکر این واقعیت شد که نیرویی خارق‌العاده و ظریف از تمام کسانی که اطرافمان هستند، ساطع می‌شود. حتی کسانی که اعتقادی به این پدیده ندارند هم می‌توانند چیزهای جالب زیادی در این کتاب بیاموزند. به این ترتیب به قدرت تاثیر مانیتیسم در زندگی فردی پی می‌برند و می‌توانند از این قدرت در جهت رسیدن به خواسته‌ها و شروع زندگی متفاوت استفاده کنند. این نیرو می‌تواند تاثیری نامریی بر احساسات، افکار، رفتارها و حتی تصمیم‌گیری افراد داشته باشد. تاثیرات این نیرو، چه قوی یا ضعیف و چه جاذب یا دافع، بخشی جدایی‌ناپذیر از انرژی روحی و روانی هر انسان است. با شناخت این نیرو می‌توان انرژی‌های سرگردان در اطراف خود را شناسایی کرد و با آن‌ها هماهنگ شد. افزایش نیروی مانیتسیم فقط برای جذابیت و رسیدن به خواسته‌ها و آرزوها نیست. با استفاده از این نیرو می‌توانید تبدیل به فردی قدرتمند و آسیب‌ناپذیر شوید که حتی دشوارترین شرایط هم نمی‌تواند شما را از پا درآورد. ”

ابرابلهنویسنده: ارلند لو

“ نویسنده با لحنی موجز و صمیمی به مسائل هستی‌شناسانه پرداخته و با نگاهی ساده به روایت مسائل پیچیده‌ای رفته که حرف زدن راجع به آن خود الفبای خاصی را می‌طلبد. جهانی که نویسنده ترسیم کرده دچار چنان سکوتی است که در تمام نقاط داستان مشهود و قابل لمس است. البته این سکوت تا انتهای داستان حاکم است یعنی تا آنجا که شخصیت داستان به امریکا سفر می‌کند. بعد از رفتن او به نیویورک فضای داستان رنگ و بوی دیگری گرفته و به گونه‌ای شلوغ و بی‌بند و بار به چشم می‌آید. خلوت بودن فضای داستان بیش از هر چیز بر تنهایی قهرمان داستان تاکید دارد. مهمترین شاخصه «ابر ابله» تنهایی آن است. تا آنجا که به نظر می‌رسد در جهانی که پیش رویمان قرار دارد او تنها جنبنده آن است. اما «ابر ابله» برای فرار از تنهایی و انزوایش به اشیا پناه می‌برد و خود را با آنها می‌شناسد. روایت داستان اول شخص است و قصه اصلی روی مرز باریکی بین شرح حال و داستان حرکت می‌کند. «ابر ابله» ما را به یاد دو شخصیت مهم در تاریخ رمان می‌اندازد که هر کدام به شکلی دردناک استعاره‌ای از انسان قرن بیستم بودند. ”