مردی که خودش را تا کردنویسنده: دیوید جرولد

“ دیوید جرولد تمام داستان را در قالب دوم شخص می‌نویسد، بدون آنکه خواننده را به‌طور مستقیم در جریان موضوع بگذارد. نکته دیگر اینکه در این اثر، قهرمان یا نقش اول ندارد.خواننده از همان ابتدا دچار تناقضاتی می‌شود و به‌طور ناخودآگاه وادار می‌شود جای خالی موجود در شیوه‌ی روایی داستان را پر کند و به این ترتیب او که در عمل انجام شده قرارا گرفته، هم به جای راوی و هم به جای قهرمان داستان ناگزیر از ایفای نقش می‌شود. ”

مجموعه‌ی نامرئینویسنده: اشتفان تسوایگ

“ راوی داستان درحال سفر با قطار به مقصد درسدن است که با همسفری آشنا می‌شود که در برلین عتیقه فروشی دارد. مرد عتیقه فروش به نقل خاطره‌ای عجیب و شنیدنی می‌پردازد که به سال‌های پس از جنگ جهانی مربوط می‌شود. دوران بحران و رکود اقتصادی.این خاطره به پیرمردی نابینا مربوط می‌شود که عاشق مجموعه‌ای هنری است که از هنرمندان سرشناس طی سال‌ها گردآوری کرده است. اما همین که عتیقه فروش عزم بازدید از مجموعه را می‌کند از زبان همسر و دختر پیرمرد حقیقتی عجیب را می‌شنود که او را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ”