دگرگونی زندگی با جادوی نظمنویسنده: ماری کندو

“ کتاب دگرگونی زندگی با جادوی نظم نوشته ماری کندو مشاور ژاپنی است. این کتاب اولین بار در سال 2014 منتشر شد و با فروش بیش از 2 میلیون نسخه در صدر کتاب‌های پرفروش نیویورک‌تایمز قرار گرفت. این کتاب همچنین جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های آمازون در سال 2014 نیز بوده است. این کتاب به قدری در ژاپن هم معروف شد که ماری کندو در بیش از سی برنامه‌ی پر طرفدار تلویزیونی و رادیویی در ژاپن حضور پیدا کرده و روش‌های نظم داشتن را به مخاطبان آموزش می‌داد. ماری کندو در کتاب حاضر به موضوع مهم و تاثیرگذار در کیفیت زندگی یعنی نظم پرداخته است و توضیح می‌دهد که چطور به روش‌های مردم ژاپن می‌توان با مرتب کردن خانه و نظم دادن به محیط تغییرات بزرگی در زندگی ایجاد کرد. بعضی از افراد هستند که در چیدن و جمع و جور کردن خانه وسواس زیادی به خرج می‌دهند اما هیچ‌وقت خانه را آن‌طور که انتظار دارند مرتب نمی‌بینند. شاید اگر بخواهیم به بعضی از افراد بگوییم که امروزه آموزش‌های نظم و مرتب کردن خانه هم وجود دارد کمی متعجب شوند و بپرسند آیا منظم بودن هم نیاز به آموزش دارد؟ ماری کندو در کتاب دگرگونی زندگی با جادوی نظم درباره الزام آموزش نظم می‌گوید: «در ژاپن پندار مردم بر این است که نظم به آموزش نیازی ندارد، بلکه مردم به‌خودی‌خود، نظم و ترتیب در خونشان است و چگونگی آن را می‌دانند. مهارت‌های آشپزی در خانواده ما از نسلی به نسلی دیگر واگذار می‌شود. مادران شیوه آشپزی را به دخترانشان می‌آموزند، اما به نظر می‌رسد که نظم را کسی به دیگری آموزش نمی‌دهد». کندو در این کتاب به افرادی که عادت دارند هیچ وسیله‌ای را دور نمی‌اندازند و انباری خانه‌هایشان همیشه پر است راهکارهای مؤثری ارائه می‌کند. ”

از این مطمئنمنویسنده: اپرا وینفری

“ داستان جدیدی نیست، اما فکر می‌کنم، حداقل برای این کتاب، ارزش دارد که یک بار دیگر آن را تعریف کنم. سال 1998 بود و داشتم فیلم محبوب را در مصاحبه‌ی تلویزیونی زنده با جین سیسکِل، منتقد فیلم بزرگ شیکاگو سان‌تایمز، معرفی می‌کردم و همه‌چیز داشت خیلی آرام پیش می‌رفت تا اینکه اوضاع به هم پیچید. او پرسید: «بگو ببینم، از چی کاملاً مطمئنی؟» اولین بار نبود که مصاحبه می‌کردم. سال‌های سال در مصاحبه‌ها سئوال‌های ترسناکی مثل این را از من پرسیده بودند و هنوز هم می‌پرسند و معمولاً جوری نمی‌شود که هیچ کلمه‌ای برای پاسخ پیدا نکنم، اما باید بگویم جین موفق شده بود مرا گیر بیندازد. با من‌ومن و درحالی‌که می‌دانستم او به‌دنبال چیزی بزرگ‌تر، عمیق‌تر، پیچیده‌تر است، گفتم: «اوه،‌ درباره‌ی این فیلم؟» اما داشتم طفره می‌رفتم تا در ذهنم به پاسخی حداقل کمی منسجم برسم. اما او گفت: «نه، می‌دونی منظورم چیه؛ درباره‌ی خودت، زندگی‌ت، هرچی، همه‌چی...» «اوه، من مطمئنم که... اوه... مطمئنم که، جین، یه کم وقت می‌خوام که درباره‌اش بیشتر فکر کنم.» حالا شانزده سال گذشته و از آن موقع تا به‌حال خیلی به این پرسش فکر کرده‌ام، طوری‌که تبدیل به پرسش اساسی زندگی‌ام شده است: هر شب از خودم می‌پرسم دقیقاً‌ از چه مطمئن هستم. ”